പണിപ്പുര

എഴുത്തു മരിച്ചെന്റെ പൊന്നേ…
വാക്കുകളുടെ മലമുകളിലുരുൾ പൊട്ടിയില്ല,
മഴപെയ്തില്ല – തരിശായ്
എന്റെ നിദ്രകളിലൊക്കെയും
ചിന്തകളിലെവിടെയും-
ഒരുപാട് നൂലില്ലാ പട്ടങ്ങളായ്
കാറ്റിലിടറിയുമാടിയും
തമ്മിൽ ചതിച്ചും കുതിച്ചും
മുറിവേൽ‌പ്പിച്ചുമൽ‌പ്പനേരമിടറിനിന്നും
ചുഴലിയായും ഇഴഞ്ഞനങ്ങിയും
ആകാശത്തോളപ്പരപ്പിൽ വട്ടമിടുന്നു.

നീർപെയ്തു മുത്തുപൊഴിച്ചെന്റെ
നെഞ്ചകത്താരാട്ടിന്നകമ്പടിപാട്ടായ്
കനവായ് കാതലായ്, മുത്തായ് മധുരമായ്
ജീവജലമായ്..
കുളിരായ്, പുളകമായ്
മുകുളങ്ങൾ വിടരുന്ന മലർവാടി-
യിലൊരമ്പിളിക്കലയായ്..
ഉദിച്ചുയർന്നെന്നുന്മാദ ചിത്തത്തി-
നുൾത്തുടിപ്പേറുവാൻ….
കവിതേ.., നീ വിരുന്നെത്തുമാ-
പുലരിയെ കിനാവു കാണുന്നുമിന്നും ഞാൻ….